Οι δυνατοί κοιλιακοί μπορούν να σώσουν τη μέση

Η εξωτερική σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης εξασφαλίζεται από τη δράση των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών. Ο σταθεροποιητικός ρόλος των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών είναι σημαντικότατος και έχει αποδειχθεί πειραματικά ότι, σε μία σπονδυλική στήλη, αν αφαιρεθούν οι κοιλιακοί και οι ραχιαίοι μύες, θα καταρρεύσει, μόλις τοποθετηθεί πάνω της ένα φορτίο λίγο μεγαλύτερο από περίπου 2kg. Σπάνια οι ραχιαίοι εμφανίζονται να υστερούν σε δύναμη. Οι κοιλιακοί είναι εκείνοι που χρειάζονται ενδυνάμωση πιο συχνά και μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη μακροζωία της μέσης.

 

Άμεση και έμμεση σταθεροποίηση

Οι βραχείς ραχιαίοι μύες, των οποίων η έκφυση και η κατάφυση είναι επί της σπονδυλικής, όταν εργάζονται ισομετρικά, εξασφαλίζουν άμεσα τη σταθερότητα από την πίσω της πλευρά.

Οι κοιλιακοί μύες, οι οποίοι δεν προσφύονται επί της σπονδυλικής, δεν μπορούν να προσφέρουν άμεση σταθεροποίηση στο πρόσθιο μέρος της, όπως οι ραχιαίοι στο οπίσθιο, αλλά έμμεση.

Στην παρακάτω εικόνα φαίνονται η κοιλότητα του θώρακα και εκείνη της κοιλιάς, μεταξύ των οποίων υπάρχει το διάφραγμα, το οποίο ρυθμίζει, μέχρι ενός σημείου, με την κίνησή του, την αντίστοιχη ενδοθωρακική και ενδοκοιλιακή πίεση.

Για την αύξηση της ενδοθωρακικής πίεσης θα μιλήσουμε άλλη φορά.

Για να αυξηθεί η ενδοκοιλιακή πίεση, εκτός από την προς τα κάτω κίνηση του διαφράγματος, κατά την εισπνοή, πρέπει να συσπασθούν ταυτόχρονα οι κοιλιακοί μύες και οι μύες του πυελικού εδάφους (ή πυελικό διάφραγμα).

 

Το περιεχόμενο του κύτους της κοιλιάς όταν φορτίζεται, ακολουθεί τη συμπεριφορά των υγρών, είναι δηλαδή ασυμπίεστο. Με τη σύσπαση των κοιλιακών μυών αυξάνει η ενδοκοιλιακή πίεση και το υγρό περιεχόμενο της κοιλιάς γίνεται σκληρό. Με αυτό τον τρόπο υποστηρίζει σαν μαξιλάρι την πρόσθια πλευρά της σπονδυλικής. Η συμπεριφορά του κοιλιακού περιεχομένου μπορεί να παρομοιαστεί με μια μπάλα, η οποία βρίσκεται μέσα στην κοιλιά και με τη σύσπαση των κοιλιακών συμπιέζεται, γίνεται σκληρή και υποστηρίζει από μέσα τη σπονδυλική στήλη.